کوچه خاطرات ایثارگران

وقتی اولین ساکنان کوچه آیت‌ا... مشکینی 45 یعنی خانواده‌های ایثارگران به اینجا اسباب‌کشی کردند هنوز درست نمی‌دانستند مرز بین کوچه‌ها و خیابان‌هایشان کجاست. بیشتر خانه‌ها هنوز نیمه‌ساز بودند. هر دو سه روز یک تانکر آب می‌آوردند که هم برای مصارف بنایی‌شان استفاده می‌شد و هم ظرف‌ها و لباس‌هایشان را با آن می‌شستند. کم‌کم این کوچه آباد شد، کوچه‌های اطرافش هم. محله شکل گرفت و خیابان‌ها یکی پس از دیگری آسفالت شدند. حالا محله ایثارگران یکی از پرجمعیت‌ترین محلات منطقه است.

مسجد حضرت ولی‌عصر واقع در روبه‌روی این کوچه را اهالی با دست‌های خودشان ساختند. تا قبل از آن نمازهای جماعتشان را در خانه‌های همدیگر و یا در بوستان ایثارگران برگزار می‌کردند.

اهالی هنوز مزه توت درخت های کنار نهر قدیمی گناباد را به یاد دارند که از انتهای کوچه رد می شد و حالا به کال امام دوست شناخته می شود.

انتهای کوچه به خیابان شهید امام‌دوست می‌رسد که وضعیت نامناسب پیاده‌روهای آن‌ بارها موجب گلایه اهالی بوده است.

فاطمه دهنوی و خانواده‌اش از قدیمی‌ترین و سرشناس‌ترین ساکنان این کوچه‌اند که پنج شهید را تقدیم انقلاب اسلامی کرده‌اند.